1098

Początki zakonu cystersów – założenie przez opata Roberta z Molesmes klasztoru w Citeaux (łac. Cistercium) w Burgundii.

1183

Przybycie z MORIMOND (Francja) „szarych mnichów” (Cystersów) do Koprzywnicy.

1185

Fundacja na ich rzecz komesa Mikołaja z Bogoryi.

1207

Konsekracja kościoła, nadanie wezwania Wniebowzięcia N.M.P. i św. Floriana przez krakowskiego Biskupa Fulko (Pełka).

10 grudnia 1240

Najazd Mongołów.

1242 – 1268

Niszczenie Opactwa Cysterskiego przez najazdy tatarskie.

1247

Bolesław Wstydliwy potwierdza przywileje dla klasztoru nadane przez swoich poprzedników.

1262

Bolesław Wstydliwy w Osieku potwierdza wszystkie nadania i przywileje prawem dziedziczności opatom i braciom koprzywnickim.

1268

Nadanie przez Bolesława Wstydliwego przywilejów zakonnikom, a osadzie przy Klasztorze prawa miejskie magdeburskie.

1277

Książę uwalnia wszystkie dobra klasztoru od poborów książęcych, cła i potwierdza przywileje.

1284

Leszek Czarny potwierdza przywileje zaznaczając, że Koprzywnica to miasto – civitas, a mieszkańcy – cives – obywatele.

1308

W Krakowie Władysław Łokietek wydaje przywilej na osadnictwo na prawie niemieckim i wyjmuje spod sądownictwa kasztelańskiego poddanych klasztorów.

Połowa XIV w.

Najważniejsza przebudowa klasztoru. Powstało skrzydło północne i zachodnie. Skrzydło północne mieściło dwa refektarze.

1350

Otrzymanie polichromii przedstawiających apostołów w nawie głównej oraz scenę Ars Moriendi.

1360

Opat Maciej uzyskuje przywilej królewski potwierdzający poprzednio nadane przywileje wraz z prawem zakładania miast i wsi na prawie niemieckim.

1370

Pobyt w klasztorze chorego króla Kazimierza Wielkiego.

1386

Dziewiąty opat Mikołaj I uzyskuje przywilej zatwierdzający stare prawa i stan posiadania oraz nowe zakupy.

Początek XV wieku

Opat Jakub Falkowski uzyskuje przywilej na jarmark w Koprzywnicy w Oktawie Bożego Ciała.

XV w.

Okres ten nie był szczęśliwy dla konwentu. Mikołaj Suchorabski przerwał pracę scalania dóbr. Walki o obsadę stanowiska opata między zakonnikami.

1450

Nadanie opatowi koprzywnickiemu Piotrowi Kulko godności komisarza i wizytatora zakonu cysterskiego w Polsce, co zostało potwierdzone w latach 1451-1452.

1455

Mianowanie opata Mikołaja z Trzebnic na wizytatora wszystkich klasztorów cysterskich w Polsce i na Spiszu.

1456

Uzyskanie przez opata Mikołaja potwierdzenia przywilejów i nadań klasztornych u króla Kazimierza Jagiellończyka.

1461

Odnowienie klasztoru i kościoła przez Mikołaja z Trzebnicy.

1474

W szpitaliku klasztornym wybudowanie kaplicy św. Walentego i umieszczenie w niej ołtarza oraz wybudowanie krużganków klasztornych przez Mikołaja z Przeworska. Opat Jan Breynner wyremontował świątynię klasztorną kryjąc dachy nową dachówką i kładąc nową posadzkę, a także zrobił stalle w prezbiterium.

1481

Mikołaj Przeworski zakupuje w znacznej części za własne pieniądze kielich dla klasztoru.
Założenie przez Mikołaja Cieślę szpitala i kościoła św. Ducha, nad którym prawo patronatu otrzymali radni koprzywniccy.

1494

Spłonęła Koprzywnica, w związku z tym dwa lata później opat Jan Breynner wyjednuje u króla Jana Olbrachta przywilej uwalniający mieszczan na 10 lat od wszelkich datków, podatków, wypłat, podwód, stacji i składek królewskich.

1502

Zwolnienie poddanych klasztoru i samego opata na 5 lat od ciężarów związanych z przemarszem i stacjonowaniem wojsk zaciężnych- stacji, podwód i podatków.

1507

Opat Mikołaj kontynuuje remont kościoła, wymienia więźbę dachową, pokrywa dach nową dachówką, a wieżę z basztami ołowiem, na zakończeniu wieży umieszcza wielką, pozłacaną kulę i żelazny krzyż.

1508

Boże Ciało – pożar zniszczył kryte gontem dachy i drewniane budynki. Naprawienia szkód podjął się opat Mikołaj z Robczyc, który dodatkowo nadbudował ściany szczytowe kościoła.

1513

Opat Marcin rozpoczyna remont kościoła, dach nad transeptem i prezbiterium pokrył nową dachówką, zakupił antepedium do ołtarza św. Floriana.

1527–32

Opat Aleksy wzniósł osobny dwór opacki.

1530

Zburzenie kościoła p.w. św. Leonarda.

1558

Król Zygmunt Agust nadaje przywilej tygodniowego jarmarku na św. Wawrzyńca.

2 połowa XVI w.

Sytuacja w klasztorze coraz gorsza, interweniował król Stefan Batory. W 1580r. wysłano o. Edmunda od Krzyża, który zobowiązał m.in. opata koprzywnickiego Mikołaja Luborackiego do odnowy kościoła oraz innych zabudowań sąsiadujących z klasztorem.

1595

Kardynał Jerzy Radziwiłł wizytuje klasztor koprzywnicki, nakazuje wypisanie imion fundatorów i dobrodziejów na tablicy marmurowej przy zakrystii.

XVII w.

Okres świetności OPACTWA za czasów opata Hieronima, a głównie Zbigniewa Ossolińskiego (budowa ołtarza barokowego z ołtarzem Wniebowzięcia N.M.P. pędzla Bartłomieja Strobla 1645r., sygnaturki, innych sprzętów użytkowych, a także DOMU OPATA).

1602

Hieronim Ossoliński uzyskuje potwierdzenie przywilejów, kontynuuje dbałość o kościół i klasztor, przystąpił także do budowy nowego dworu opackiego. Gościł on króla Zygmunta III z małżonką i całym dworem.

1609

Otrzymanie prawa królewskiego dla Koprzywnicy do jarmarku w dniu 1 maja.

1639

Opat Gniewosz dokonuje oddzielenia od dóbr opackich kilku wsi, które przeznacza na stałe uposażenie kilku braci.

1678

Odnawianie kościoła przez Zbigniewa Ossolińskiego, dobudowanie kruchty barokowej, na skrzyżowaniu naw wzniesiono sygnaturkę – dzieło Michała Pfafa.

1734

Wykonanie pierwszego, najstarszego planu klasztoru w Koprzywnicy przez cystersa o. Stajockiego.

1770–90

Duże akcje budowlane Józefa Krzysztofa Skotnickiego, wzniesienie późnobarokowej fasady według projektu ks. Józefa Karśnickiego.

1802

Ojciec Florian Stachurski tworzy szkołę przy klasztorze.

1819

Akt kasacyjny zakonu CYSTERSÓW prze władze zaboru rosyjskiego.

1821

Kościół cysterski decyzją Biskupa sandomierskiego Prospera Burzyńskiego staje się kościołem parafialnym.

1830

Rząd zajmuje dawny kościół parafialny na skład zboża.

1838

Ks. Proboszcz Wincenty Ambroziewicz rozpoczyna restaurację kościoła m.in. pokrywa na nowo dachy, odnowienie organów, wszystkich ołtarzy, odnowienie frontonu kościoła.

1915

Pożar w wyniku działań wojennych strawił barokową sygnaturkę i dachy kościelne.

Lata 50. XX w.

Ks. Proboszcz Jan Wiącek urządza w dawnym kapitularzu muzeum pamiątek oraz wznosi nową sygnaturkę.

1960–64

Gruntowne badania i konserwacje wnętrza kościoła.

4 maja 1995

Sprowadzenie relikwii pozyskanych kościoła św. Floriana na krakowskim Kleparzu.